VEFALI DOST MEHMET TUNGA,
MEKANIN CENNET OLSUN!
Candan, samimi dost, arkadaş, kardeş,
Mehmet Tunga…….
Ne çok anılarımız var biriktirdiğim
….Biriktirdiğimiz... Hangisini anlatmalıyım ki??...
En iyisi ilk tanıştığımız günle
başlayayım!
Yanılmıyorsam 1979 yılıydı. İstanbul Beykoz da lojmanda kalıyorduk. Sevgili çocukluğumun gülen yüzü sevgili arkadaşım Nurcan telefonla arayarak, evleneceği kişiyle birlikte bize nikah davetiyesi getireceğini söyledi. Büyük bir heyecanla camda beklerken, bir motosiklet lojmanın bahçesine geldi. Öylesine bakarken ne göreyim; Nurcancığım iniyor motosikletten! Güler yüzlü, yaşam sevinciyle dolu Sevgili Mehmet ile işte böyle tanışmıştım. Hayat dolu, yaşama pozitif ve sevgiyle bakan Dostumuzla!
Duygusaldı.! Duygusal bir film izlerken, gözlerinden yaş akan nadir
erkeklerdendi. “Duygusal insanlardan
zarar gelmez” söylemi, vefalı kişiliğini hatırlayınca sanki onun için
söylenmişti!
Çok çalışkandı, hedefleri vardı.
Gece gündüz demeden koşturdu. Kim bilir
ne badirelerden geçti, ne zorluklar yaşadı. Sonunda sektörün öncü isimlerinin
arasında yer alan başarılı bir işi insanı oldu. Ama hiç dününü unutmadı.
Çünkü şimdilerde “erdem” olarak nitelendirilen mütevazilik, onun kişiliğinde vardı.
Güzel bir gruptuk.
Ankara’dan ,İstanbul’dan, Giresun’dan ”eskimeyen eski dostlar” olarak
koştururduk buluşma yerine; yorgunluk uzaklık demeden. Hep birlikte; ne çok
gezilerimiz, birlikte keşfettiğimiz; ne çok yeni bölgeler oldu. Çocuklarımızın
mutlu günlerindeki mutluluğunu hep birlikte yaşadık. Kavgalı tavla partileri,
yılbaşı kutlamaları yaptık. Ne çok eller havaya yaptık, ne çok “şerefe ,dostluğa”
diye kadeh kaldırdık. Kah sevindik, kah
üzüldük, kah güldük, kah kızdık birbirimize. Ama her ayrılışımız da gülerek,
yeni bir buluşmanın heyecanıyla
vedalaştık. Ne güzel anılar biriktirdik, ne güzel günler yaşadık hep
birlikte. Daha yaşayacaktık da!.
Ama 5 temmuz 2020 tarihinde gelen telefon ile tüm hevesimiz kırıldı! Sesimiz kesildi!
Oysaki planladığımız daha gezilecek, keşfedilecek ne çok yerler vardı…
Ne kadar da yarım kaldı her şey…
Hayatın nasıl bilinmez bir boşluk
üzerinde sallandığını ancak bir
yakınınızı, bir tanıdığınızı kaybettiğiniz zaman anlıyor ve kavrıyorsunuz.
Dünyaya gözlerini açmanın ölüme de doğmak olduğunu bir kez daha
hatırlıyorsunuz. Elbette hayat devam
edecek. Bir süre sonra gözyaşlarımız dinecek. Ama hep güler yüzü ve dostça
yaklaşımıyla hatırlayıp anacağız sevgili Mehmet’imizi.
Güle güle sevgili arkadaşım, mekânın
cennet olsun.
Güle güle...
Yorumlar
Yorum Gönder